OP ZATERDAG 2 AUGUSTUS 2014 IS HIJ
VERREDEN,
DE 6e STEENWIEKERTOORNRUN.
Het is al redelijk druk op de parkeerplaats van de Meenthe als ik tegen 8.15uur arriveer. De catering is al in de weer met het klaarzetten van de koffie en thee. Ook wordt er al woest gebouwd aan het parcours van het Spektakel.
Vlak na mij arriveren de mede bestuursleden en ook de eerste verkeersregelaars melden zich al. Het opzetten kan voor ons beginnen. Na wat snelle veranderingen van het oorspronkelijke plan (er staan wat hoogwerkers en een koelwagen in de weg) verandert de parkeerplaats binnen no-time in een startlocatie. Tijd om te rusten is er vanaf dan niet meer. Het geronk van motoren kondigt de komst van de eerste trikers aan.
Rond 10.15uur geeft wethouder Jacques Wagteveld het startschot. Iedereen spoed zich naar zijn voertuig en even later zijn we op weg en geeft daarmee het teken aan de opruimploeg om in te pakken.
Via Tuk voert de route ons naar Baars, een gebied net ten noorden van Steenwijk, waar de fotoshoot gepland staat. Het is prachtig weer. Misschien wel iets te mooi. Met een temperatuur tegen de 30 graden is het in een vol motor-tenue niet echt prettig meer te noemen. Helaas duurde de shoot ook langer dan beoogd en had ik het gevoel al gekookt te zijn, nog voordat we goed en wel op weg waren.
Maar aan alles komt een eind, dus weldra kon ik mijn motor weer bestijgen en gingen we dan eindelijk op weg. Op naar Wilhelminaoord. Hoge nood dwong één van de trikers een tussenstop te maken. Mij viel de eer te beurt hen te mogen begeleiden richting de stoet, die zich al slingerend over prachtige weggetjes een weg baande richting Diever. Vlak voor Diever lukte het ons om ons weer bij de groep te voegen. Na de triker een plekje aan gewezen te hebben in de groep, moet ik weer voorin zien te komen. Pas dan merk je hoe groot de groep eigenlijk is. Ik had naar schatting zo’n 3 kilometer voertuigen in te halen. Da’s best een hele klus op de kronkelige weggetjes die voor ons waren uitgezet. Inmiddels liepen we ook behoorlijk achter op schema. Eenmaal vooraan gekomen dus even al rijdende overleggen met de coördinator verkeersregelaars en politie om de route wat in te korten. Dit werd opgelost door een stukje rijksweg te pakken i.p.v. nog meer kronkelweggetjes. Redelijk op tijd kwamen we zodoende bij de lunchlocatie aan.
Bij cafe-restaurant had men de koffie al bruin. De lunchpakketten die door Frion waren verzorgd lagen al keurig klaar en vonden gretig hun weg naar de hongerige groep mensen. Als altijd werd de stemming nog verhoogd door de muzikale omlijsting van Radio Appie, die werd bijgestaan door de zangtalenten.
Na de lunch werd het al snel tijd voor het middagprogramma. Met daverend gebrul verliet de stoet Uffelte, om via prachtige weggetjes (zorgvuldig door onze coördinator verkeersregelaars uitgezocht) naar Meppel te toeren. Hoewel er vele “moeilijke” punten zijn die door de verkeersregelaars vrijgemaakt moesten worden, bleek dit geen enkel probleem voor dit geweldige team. In 10 minuten loodsten zij de hele colonne dwars door het centrum van Meppel, om bij de voormalige watertoren naar Beukerssluis te sturen. Na Beukerssluis ging het links af naar Belt-Schutsloot. In dit pittoreske dorpje zijn vele campings gevestigd en we trokken zeer veel bekijks. Wild zwaaiend werd de scherpe bocht aan het einde van het dorp genomen. Helaas moesten wij hier afscheid nemen van een verkeersregelaar, wiens motor geen zin meer had om de rest mee te gaan maken. In goed overleg werd de ANWB gevraagd zich over voertuig en rijder te bekommeren.
Bij manege de Boswal aan de Zuurbeek (net buiten Sint Jansklooster) was de volgende drinkstop gepland. Gezien de nog steeds hoge temperaturen was dit ook geen overbodige luxe. De pakjes drinken vlogen weg. Een blik op buienradar voorspelde echter donker paarse vlekken die met hoge snelheid onze kant op kwamen, terwijl er volgens een andere site geen vuiltje aan de lucht was. Een dilemma. Wat te doen, eigenlijk was er nog een route dwars door Vollenhove gepland, voordat we naar Blokzijl zouden rijden. Als bestuur voelden we er echter weinig voor om op de dijk in zwaar weer te belanden. Na beraad werd besloten uit voorzorg de snelste route naar Blokzijl te pakken, om, als buienradar toch gelijk bleek te hebben, zo snel mogelijk in Steenwijk te kunnen zijn. Hierbij alsnog onze excuses voor hen die ons in centrum Vollenhove stonden op te wachten.
De dijk van Vollenhove naar Blokzijl blijft gewoon een prachtige weg. Hoog boven de omgeving uitrijdend heb je hier een geweldig zicht op water, riet en landerijen. Bovendien krijg je door de vele bochten ook een goed beeld van de lengte van de colonne. Als kers op de taart kom je aan het einde van de dijk in het prachtige Blokzijl, een oude vissersplaats aan de Zuiderzee. Omdat er in dit plaatsje ’s avonds ook een evenement gepland stond, was de route om de haven al af gesloten. Of de vergunningverstrekker dit niet gematched had of gewoon veel vertrouwen in ons heeft weet ik niet, maar tot onze verrassing moesten wij een alternatieve route nemen. Ook van zo’n bijzondere wending werden de verkeersregelaars echter niet verlegen en een vrije doorgang voor onze stoet werd snel gerealiseerd.
Voor wie heel erg goed opgelet heeft tijdens de rit zal gezien hebben dat wij op weg naar Steenwijk de nieuwe faunapassage bij Muggenbeet zijn gepasseerd. Deze passage moet dieren de mogelijkheid bieden vrij te reizen tussen de natuurgebieden de Weerribben en Wieden, zonder gehinderd te worden door verkeersregels.
Bij Steenwijk werden wij door onze kopman getrakteerd op een rondje BH. Hierbij reed de colonne een deel van de Schansweg 2x, zodat iedereen de hele colonne eens kon zien. Het leuke was dat aansluitend een drinkstop was gepland aan de Looweg, die parallel loopt aan de Schansweg, dus troffen we elkaar zelfs 2 keer.
Naast een prettige stop was deze drinkstop ook een buffer om exact op tijd op het parcours van het Spektakel van Steenwijk te kunnen komen. Gelukkig bleek onze planning en die van dit wielerevenement niet veel van elkaar te verschillen, zodat ik na mijn aankondiging dat we er klaar voor waren, vrijwel meteen retour kon om de stoet op te halen. Voor de deelnemers bleek de tijd dat ik heen en weer vloog exact genoeg voor een pauze, zodat iedereen al weer uitkeek naar het laatste deel van de rit. Bij het naderen van onze koplampen werden de dranghekken van dit afgezette weggedeelte dan ook hartelijk geopend door onze collega verkeersregelaars en konden wij met recht beginnen aan onze “ereronde”. Niet in de laatste plaats door het geweldige commentaar van speaker Jannes Mulder aangemoedigd, heeft menigeen de armen bijna uit de kom gezwaaid.
Met veel geclaxoneer en gezwaai namen we afscheid van het Spektakel en vervolgden wij onze weg naar vv ‘d Olde Veste ’54, waar ons diner al op ons stond te wachten. De mannen en vrouwen van deze geweldige voetbalclub hadden zich al weer flink uitgesloofd om ons geweldig te verwennen met frites en fris. Ook studio de Vuurtoren had zijn mobile geluidsstudio ter plekke gesleept dus het was al snel weer groots feest. Dankzij een paar geweldige vrijwilligers lagen ook de foto’s van de fotoshoot al klaar om mee naar huis te nemen, inclusief een aandenken. Voor een aantal rijders was het zelfs al de 5e keer dat zij mee reden, dus ontvingen zij een oorkonde.
Moe maar voldaan kon ik als 1 van de laatsten richting huis. Buienradar had toch gelijk, al was het gelukkig uren later dan voorspeld.
WIJ DANKEN IEDEREEN DIE OP WELKE MANIER DAN OOK HEEFT BIJGEDRAGEN AAN DEZE GEWELDIGE DAG. GRAAG TOT DE 7E STEENWIEKERTOORNRUN.
