OP ZATERDAG 3 AUGUSTUS 2019 IS HIJ VERREDEN,
DE 11e STEENWIEKERTOORNRUN.

REACTIE VIA FACEBOOK: ‘EEN PRACHTIGE, ZONNIGE MOOIE DAG MET Z’N ALLEN. APPLAUS VOOR ALLEN DIE DEZE TOCHT MOGELIJK HEBBEN GEMAAKT…’

Met lood in de schoenen hebben we de laatste weken voorafgaand aan de run de weersverwachtingen gevolgd. Nederland werd geteisterd door een hittegolf van ongekende omvang, met temperaturen in Steenwijk die de 40°C bereikten. Na weken hitte werd deze verdreven door zeer zware (onweers)buien. Beide weertypes niet geschikt om met zo’n colone uit rijden te gaan. Gelukkig bleek Pluvius ons goed gezind en was het zaterdag prima weer.

Zoals te doen gebruikelijk verzamelden de bestuursleden en enkele vrijwilligers zich ’s morgens om 8 uur op de parkeerplaats bij Rabotheater de Meenthe om e.e.a. op te bouwen. Studio de Vuurtoren is dan al lang aan het opbouwen en al spoedig komen de eerste vrolijke noten uit de speakers.

Dit jaar kregen wij extra hulp van 4 jongeren, dus binnen no-time was de hele parkeerplaats ingericht met vlaggen, linten, nummers, tafels en wat al niet meer. Annerieke, Joanne, Jana en Jan-Arie enorm bedankt voor jullie hulp! Na het optuigen van de ontvangstlocatie namen Jan-Arie en Jana zelfs de taak van verkeersregelaar op hen en hielpen Annerieke en Joanne bij de inschrijftafels.

Al voor 8.30uur kwam de eerste triker aan gereden, al snel gevolgd door meer voertuigen en deelnemers. Gelukkig was de koffie al bruin en vonden ook de koeken gretig aftrek.

Drukte voor Klasien. Op het laatste moment hadden een aantal rijders zich afgemeld, terwijl er een aantal cliënten nog werden opgegeven die per abuis niet waren doorgegeven. Toen er ook nog eens 5 rijders zonder bericht niet kwamen opdagen, moest alle creativiteit aangewend worden om toch iedereen mee te kunnen krijgen. Gelukkig waren een paar automobilisten bereid om extra cliënten mee te nemen, of niet gepland toch mee te rijden.
Ook voor de deelnemers erg frustrerend, als je gerekend had op een trike te zitten maar je moet noodgedwongen in een busje mee.

Na de brieving van de verkeersregelaars en alle chauffeurs van volgvoertuigen werd er nog even snel een foto geschoten.

Motorverkeersregelaars en politie op de foto



Met enige vertraging kon om 9.40uur de voorzitter dan toch beginnen aan zijn welkomswoord. Na de huishoudelijke mededelingen werd de microfoon door gegeven aan Harry Aalderink, centrummanager en voorzitter van Steenwijk Vestingstad. Hij was onder de indruk van de happening en wenste iedereen een fijne dag toe.

Start bij Rabotheater De Meenthe



Hoewel wij om 10.05uur klaar waren voor vertrek, besloot de politie nog even te wachten met vertrek, om de trein van 10.11uur voor te laten gaan, zodat wij niet met een gedeelde stoet het station zouden blokkeren.

Vanaf de Meenthe ging de hele karavaan richting de Eiderberg (Eesveen), waar de foto’s van rijders en deelnemers werden gemaakt. Dit verliep mooi gesmeerd en de deelnemers kregen de gemaakte foto’s aan het einde bij vv ‘d Olde Veste allemaal mee naar huis.


Fotoshoot te De Bult



Vanaf de fotoshoot reden wij via mooie kleine slingerweggetjes via de Pol, Willemsoord en Paasloo richting het centrum van Oldemarkt. De oplettende kijker heeft wellicht in de bossen bij Paasloo de contouren zien staan van een gebouw met een immens Nederlands wapen er op. Dit is de enige bovengrondse kunstbunker in Nederland. In ww2 in opdracht van de staat gebouwd en nog steeds in functie.

Na Oldemarkt ging het naar en door Ossenzijl, om via de oude zuiderzee dijk naar Kuinre te rijden. Vlak voor Blankenham reden wij langs het enige originele hoog-waterkanon dat nog in de regio te vinden is. De anderen zijn in de oorlog omgesmolten en vervangen door replica’s. In vroeger dagen een zeehaven stadje met een berucht verleden als piratennest. De restanten van een oud fort zijn hier nog te vinden. Zeer pitoresk, met weggetjes die amper breed genoeg zijn voor de huidige generatie voertuigen. Doordat er vooraf al vele poster waren opgehangen, was er langs de hele route ruim publiek aanwezig om ons te begroeten. Dit maakt het voor de deelnemers natuurlijk nog feestelijker.

Via de Lindedijk, de dijk langs rivier de Linde, of voor de Friesen de Tsjonger, ging de sliert weer terug naar Ossenzijl, waar een groot feest gepland stond bij de buitenlocatie van Staats Bosbeheer en de Gele Lis. Onderweg moest echter in allerijl eerst nog een losgebroken kudde schapen weer terug het land in worden gejaagd, om ongelukken te voorkomen.

Exact om 12.00uur hield de stoet halt bij de eerder genoemde buitenlocatie. Hier kon de lunch genuttigd worden, klaar gemaakt door cliënten van de Frion en met liefde geserveerd door Bouke en Jacqueline. Na de inwendige mens verzorgd te hebben konden deelnemers genieten van een boottocht over de voormalige zuiderzeedelta, inmiddels al eeuwen gevuld met zoet water en bijbehorende flora en fauna. De schippers loodsden hun schepen vakkundig tussen het overige (soms minder behendige) schippersvolk door. Voor hen die geen zin hadden in een boottochtje, of moesten wachten, was er de mogelijkheid om zich prachtig te laten schminken of voorzien van glittertattoos van WompelPompel. Vanzelfsprekend kon ook iedereen een dansje wagen of lekker mee joelen met de vrolijke klanken van Radio Appie.


Lunchpauze bij het Buitencentrum Weerribben te Ossenzijl



Als een ieder voldaan is, is het de hoogste tijd voor het middagdeel van de route. Dwars door de prachtige natuur van de Weerribben-Wieden slingert de stoet naar het buurtschap “Nederland”. Onderweg passeerden wij de spinnenkop molen de Wicher, waarvan in 2018 een wiek is afgebroken door de harde wind.


Spinnenkopmolen te Kalenberg



Na Nederland volgt nog een rondje Muggenbeet en dan dwars door het centrum van Blokzijl, nog zo’n voormalige Zuiderzeestad. Via het achterland gaat de route dan naar Vollenhove. Hier werd wegens tijdgebrek de route iets ingekort,tot teleurstelling van een paar jochies die te vergeefs op ons hadden gewacht. Als troost hebben wij hen na afloop nog wat goodies gebracht.
Ook in Vollenhove hadden wij over belangstelling geen klagen, dus werd er flink gezwaaid vanaf zowel de voertuigen als terug door de toeschouwers.

Ook St. Jansklooster en Belt Schutsloot mochten uiteraard niet ontbreken in het rondje Steenwijkerland. Onderwijl werd ook langs het Engelse werk bij Kadoelen gereden, vroeger onderdeel van havezate Oldenhof. De oorspronkelijke boerderij is tegenwoordig te bezichigen in het openluchtmuseum in Arnhem.
Na Belt Schutsloot werd wederom de route iets ingekort om op schema te blijven. Hierdoor vervielen buurtschap Doosje en Wanneperveen en werd gekozen om via de provinciale weg naar Giethoorn te rijden. Giethoorn wordt sinds jaar en dag in de volksmond ook wel Hollands Venetië genoemd, maar kan tegenwoordig net zo goed China town of Little Azië genoemd worden, vanwege zijn vele buitenlandse toeristen uit, met name, die regio’s. Het leverde ons in ieder geval vele fotograverende en filmende buitenlandse toeschouwers op.

Via Onna werd vervolgens koers gezet naar Kallenkote. Hier wachte ons een heerlijk ijsje bij Maargies Hoeve. Dat veel deelnemers hier goed de weg weten, bleek al snel. Vol trots en passie werden de rijders bij gepraat over de dagelijkse bezigheden van de cliënten bij deze zorgboerderij.

Aankomst bij de Maargiers Hoeve te Kallenkote



Veel te snel was het dan ook al weer tijd voor het rondje door de stad. Omdat een paar rijders die zich hadden aangemeld niet aan de start verschenen, moesten een paar deelnemers onderling van plek wisselen. Doordat dit niet altijd even makkelijk te accepteren was voor hen, werd ons vertrek vanaf Maargies Hoeve iets vertraagd.
De verkeersregelaars hadden inmiddels al lang en breed hun posities ingenomen bij de verschillende zijwegen en kruizingen. Tot Marcel’s grote schrik bleken de paaltjes in het centrum niet naar beneden gestuurd te zijn. Dit leverde nog even enkele spannende momenten op. Na elk gepasseerd voertuig moest de transponder van de politie namelijk opnieuw geactiveerd worden om de paal te laten zakken. Niet alle rijders hadden dit door, waardoor er een paar keer bijna een voertuig op de paal belande.
Gelukkig kon via de meldkamer alsnog de palen permanent naar beneden gestuurd worden en konden wij redelijk vlot alsnog het centrum in en weer uit rijden, op weg naar vv ‘d Olde Veste ’54.


‘Rontie omme de Toorn’ op de Goeman Borgesiusstraat

Lasts but not least, komen wij aan bij vv d’ Olde Veste ’54 voor ons eindfeest. De vrijwilligers van deze voetbalclub hebben wederom alles uit de kast getrokken om ons te ontvangen voor het diner. De fris, patatten en frikandellen vinden gretig aftrek
Binnen liggen de foto’s van de shoot al ingeplakt en wel klaar voor alle deelnemers de Steenwiekertoornrun mok.

Eindfeest bij vv d’Olde Veste’54



Met nog de nodige dankwoorden, aan de Staats Bosbeheer en de Gele Lis, de vrijwillige schippers, WompelPompel, de politie, EHBO, fotografen, catering, al die vrijwilligers die zich voor en achter de schermen hebben ingezet, sponsoren en donateurs, rijders, deelnemers en publiek mochten wij ook deze 11e editie succesvol afsluiten.

Poster van de 11e Steenwiekertoornrun