OP ZATERDAG 3 AUGUSTUS 2013 IS HIJ
VERREDEN,
DE 5e STEENWIEKERTOORNRUN.
Het is zaterdag 3 augustus als om 8.00uur de wekker begint te brullen. Snel spring ik uit bed, schiet in mijn kleren en sprint op de vaste kop koffie met sigaret af. Normaal heb ik een bijzonder traag ochtendritueel en duurt het eeuwen voordat ik een beetje mens ben, maar voor de Steenwiekertoornrun ben ik altijd bloed nerveus. Vreemd, want het is al de vierde keer dat ik mee rijd als verkeersregelaar. De route heb ik al twee keer voor gereden, dus ook daarin zitten geen verrassingen.
Eindelijk, het is 9.00uur als ik mijzelf in mijn motorpak heb gehezen en de brommer naar buiten druk. Een snelle knuffelronde langs vrouw en kinderen en dan de magische druk op de startknop. Grommend komt mijn Kawa tot leven. Voorzichtig de steeg uit en we zijn op weg. Snel even wat brandstof inslaan en dan vlot richting de Meenthe. Het is nog rustig in Steenwijk.
De eerste vrijwilligers zijn al druk bezig. De inschrijftafel is al bemand, de koffie is klaar, Veilig Verkeer Steenwijkerland heeft haar stand al bemand en ook Studio de Vuurtoren geeft al acte de presence. Snel naderend gegrom kondigt de aankomst van een grote groep Trikers en Bikers aan.
Op weg naar de koffie kom ik al diverse bekenden tegen. De Steenwiekertoornrun kent een grote groep vaste deelnemers, zowel rijders als gasten. Inmiddels heb ik er al veel leren kennen. Tegen 10.00uur zijn de routeverkenners ook gearriveerd en krijgen de verkeersregelaars de laatste instructies. ’s Morgens gaan in alle vroegte al 3 verkeersregelaars op pad om de route voor te verkennen. Mochten er op het laatste ogenblik nog bijzonderheden optreden, dan worden de verkeersregelaars dan nog geïnstrueerd. Tijdens de bespreking worden nog een aantal aandachtspunten extra benoemd. Na de bespreking blijkt de parkeerplaats van de Meenthe (net nieuw aangelegd) al volledig vol te staan. Iedereen is uitgelaten.
Na het overbekende toetersignaal zet de stoet zich in beweging. Vanaf de Meenthe gaat het via Stationsstraat en Middenweg naar de Kallenkoterallee en van daaruit de Meppelerweg op richting Havelterberg. Ik rijd op zo’n 200mtr voor de stoet om als laatste in gezet te kunnen worden, indien nodig. Dit blijkt echter nauwelijks nodig, elk kruispunt wordt keurig bemand door één of meerdere verkeersregelaars. Mijn taak blijft overwegend beperkt door de collega’s, die soms al tientallen minuten bij een kruising staan, te attenderen dat de stoet er aan komt. Bij Havelterberg maakt de stoet een ereronde door door te rijden naar de rotonde bij Havelte en vervolgens weer terug te rijden naar de voormalige Amerikaanse legerbasis. Daar wordt van elke deelnemende combinatie een foto gemaakt. Deze foto’s worden na afloop van de run aan een ieder uitgereikt als aandenken.
Als iedereen op de foto is gezet zet de stoet zich weer in beweging. Langs Havelte en door Ruinerwold. In Broekhuizen moet de stoet even wachten voor een passerende trein. Tja, als verkeersregelaar kan je niet al het verkeer stil leggen. Verder gaat de stoet dwars door De Wijk. Ter hoogte van Kievitshaar neemt een klein clubje een alternatieve route om tijdig in Oosterhulst te zijn. Hier moet de stoet namelijk een 100km-weg oversteken en dat verdient wel enige aandacht. Gelukkig zijn we op tijd aanwezig en staat het verkeer tijdig stil, zodat de stoet ongestoord kan oversteken. Een paar kilometer verder worden wij warm onthaald bij Calluna. Hier wacht ons een heerlijke lunch.
Onder de lunch is er ruim de tijd voor een babbeltje, een liedje en dans. Radio Appie heeft zijn apparatuur mee gesleept en de beste feesthits liggen klaar onder de naald. Zelfs de weergoden worden vrolijk van zo veel zangtalent.
Maar de klok tikt door en al snel wordt het sein voor opbreken getoeterd. Als iedereen weer klaar is voor vertrek ontvangen we een noodkreet op de portofoon. Eén van de voertuigen heeft besloten het zo gezellig te vinden dat hij niet meer weg wil. Na wat vruchteloze pogingen wordt besloten de sleepwagen voor te laten rijden. Terwijl wij de sleepwagen in positie brengen om de motor op te laden, zet de stoet zich achter ons in beweging. Met vereende krachten wordt de Triumph op de laadbak geduwd (gelukkig was het geen 400kg wegende Goldwing!). Hoewel ik wel vaker een motor heb vervoerd op een kar, was het wel even zoeken naar de beste manier om een motor vast te sjorren op een laadbak waarop normaal gesproken auto’s worden vervoerd. De sleep zal de motor rechtstreeks naar de garage brengen. Ik probeer nog met de stoet te communiceren, maar deze zijn inmiddels buiten bereik.
Als de sleepauto de afslag richting Meppel neemt, besluit ik de route van de stoet te volgen, in de hoop hun weer in te halen. Bij Balkbrug zie ik de laatste verkeersregelaars net het kruispunt over schieten. Uiteraard heb ik dan net een rood verkeerslicht tegen. Na eeuwen springt het ding eindelijk op groen en kan ik door. Bij Avereest ben ik weer bij (de stoet rijd gemiddeld zo’n 40km/h, dus inhalen wil nog een keer).
Het volgende spannende punt voor de verkeersregelaars is Meppel. Hier moeten vlak na elkaar 3 grote en drukke kruispunten worden stil gelegd, om vervolgens het kruispunt onder de Bekinkbaan nog onder controle te krijgen. Op de drie kruispunten wemelt het van de “oranje met driehoeken”, dus dat loopt goed. Onder de Bekinkbaan is het wat rommellig. Allereerst is het een zeer onoverzichtelijke kruising. Of dat nog niet genoeg is komt er vanaf het station een automobilist die denkt dat een stopteken genegeerd mag worden als je er rechts omheen rijdt!?! Na deze auto stop te hebben gezet neemt mijn collega (die het stopteken gaf) het verder over en spoed ik mij weer naar het begin van de stoet, die inmiddels richting Ceintuurbaan rijdt. Spannend, want ik blijk de enige nog vrije verkeersregelaar te zijn op een drukke weg met veel kruispunten. Zonder problemen tuffen we echter door Meppel. Bij de watertoren mag ik nogmaals in actie komen op de rotonde. Als het laatste voertuig is gepasseerd sluit ik achter de stoet aan. Gelukkig hadden de verkeersregelaars die bij de 3 grote kruisingen stonden de snelweg genomen en stonden al klaar om de stoet de Steenwijkerstraatweg op te helpen.
Als de stoet bij de Pijlerbrug de parallelweg neemt, sla ik linksaf en haal via de provinciale weg de stoet in en dat is best wel een sliert!. Bij Havelte rijdt ik weer op kop. Via Eesveen gaat het weer richting Steenwijk. Als één van de eersten kom ik aan bij de Mc Donalds, waar we op een Milkshake getrakteerd worden. Dit is best wel een lastig punt omdat de stoet hier stapvoets rijd en zelfs veelvuldig stil komt te staan, met als gevolg dat geen auto de A32 meer af kan. Het team werkte hier echt samen waardoor er geen opstoppingen ontstonden. Hulde! De sleepauto heeft inmiddels ook al gelost en sluit zich weer bij de stoet aan.
De Milkshakes worden gretig opgeslurpt en spoedig maken de verkeersregelaars zich op voor het hoogtepunt van de run. Het “Rontie omme de Toorn”. De hele stoet rijdt daarbij om de St. Clemenstoren, ofwel de grote kerk, van Steenwijk. Door ervaringen van een jaar eerder is besloten dat de busjes van Frion en de sleepauto’s deze ronde niet mee rijden, maar rechtstreeks naar VV “Olde Veste” gaan. Voor hen zijn de bochten wel heel erg smal. Bovendien komen zij zo als eerste aan bij het eindpunt en kunnen degenen die het slechts ter been zijn voor de deur uitstappen.
De bioscoop is mijn “vaste stek” tijdens het rondje. Hierdoor rijdt ik zelf het rondje niet, maar zie de stoet wel twee keer. Wat een feest, al die blijde gezichten en zwaaiende handen. Geweldig ook dat er elk jaar meer publiek staat.
Hier neem ik ook afscheid van onze trouwe fanclub, die ons op diverse punten onderweg staan aan te moedigen. Want vanaf hier is het nog een klein stukje naar ons eindpunt. De voetbalvelden en kantine van VV “Oude Veste” die ons verwennen met patat en fris. Ook studio De Vuurtoren is weer aanwezig voor de muzikale omlijsting en clown Ries verwent menig gast met een prachtige ballon. Alle deelnemers ontvangen verder een persoonlijke foto, een aandenken en voor de “echte” runners een oorkonde vanwege 5 keer deelname. Na nog een dankwoord van de voorzitter verlaten de eersten het terrein. Ook ik heb de pijp aardig leeg. Ik schud nog wat handen en besluit de motor naar huis te brengen. Niet wetende wat mijn functie een maand later zou worden….
DIT VERSLAG IS GESCHREVEN DOOR MIKE WIJNANDTS, VERKEERSREGELAAR BIJ DE STICHTING STEENWIEKERTOORNRUN.