OP ZATERDAG 5 AUGUSTUS 2017 IS HIJ
VERREDEN,
DE 9e STEENWIEKERTOORNRUN.
STEENWIEKERTOORNRUN 2017: ‘MIJN ZOON HAD DE HELE DAG EEN GLIMLACH OP ZIJN GEZICHT’
Traditiegetrouw waren het bestuur en andere vrijwilligers al voor acht uur bij de Meenthe om alles klaar te zetten voor de Steenwiekertoornrun die dit jaar voor de negende keer plaatsvond. En al even traditiegetrouw kwamen rond diezelfde tijd ook de eerste rijders en deelnemers zich melden. Geen enkel probleem, want de koffie en cake stonden klaar, en de vrolijke muziek van Studio de Vuurtoren zorgde voor een sfeervolle muzikale ontvangst.
OPENING
Dit jaar namen in totaal 78 trikes, zijspanmotoren en cabrio’s deel aan de stoet. Er waren 25 verkeersregelaars, van wie er in de loop van de dag helaas één ziek moest afhaken in Doldersum. Na een aantal mededelingen van voorzitter Mike Wijnandts waren het Karin Kranendonk (voorzitter van de Rotary Club Steenwijk) en Hans van der Kraan (voorzitter van de Rotary Club Steenwijk Regio) die de officiële opening verrichtten. En na hun toespraak kon de tocht beginnen: brullende motoren, zwaaiende en applaudisserende mensen en blije gezichten in en op de voertuigen.
‘FOTOGRAFIN’
Omdat de deelnemers een foto van de dag belangrijk vinden, vindt aan het begin van de tocht de fotoshoot plaats, waarbij iedereen zijn of haar beste glimlach laat zien. Helaas niet altijd aan de fotografe, maar wel aan de mensen die naast haar stonden. En tijdens de shoot leer je nog eens wat: zo is het woord ‘fotografe’ uit en het woord ‘fotografin’ in … tenminste volgens één van de deelnemers!
SCHOTSE HOOGLANDERS, EEN BUIZERD EN EEN HOND
Dat de Steenwiekertoornrun steeds meer bekendheid krijgt mag duidelijk zijn. Tijdens de rit door de prachtige natuur van Steenwijkerland, Drenthe en Friesland waren het niet alleen mensen die enthousiast keken naar de stoet. Ook de Schotse Hooglanders op het Doldersummerveld stonden op nog geen 50 meter afstand het hele gebeuren te bewonderen. Als ze konden zwaaien, hadden ze dat vast gedaan! Dat gold ook voor de buizerd die bij Oude Willem vlak boven de verkeersregelaars kwam vliegen en dat zo’n 100 meter bleef doen. Waarschijnlijk was deze hulpvaardige vogel er niet helemaal gerust op of de route wel goed gevolgd werd. En tussen Eesveen en Kallenkote leek het een hond blijkbaar wel spannend om mee te doen, waarna hij spontaan tussen de stoet door wandelde. Na enig kunst- en vliegwerk van zowel enkele rijders als verkeersregelaars kreeg hij door dat dit toch niet de bedoeling was. En met de staart tussen de pootjes keerde hij gelukkig ongeschonden huiswaarts.
PICKNICKEN IN APPELSCHA
De lunch, een picknick, vond plaats op een groot grasveld bij Buitencentrum Drents-Friese Wold in Appelscha. Het cateringteam had daar alle stoelen en tafels al klaargezet (en ruimde ze na het eind van de picknick weer op), dus iedereen kon meteen aanschuiven. Het was druk bij de ‘afdeling broodjes en koffie’, want iedereen had wel trek gekregen. En ook hier was uiteraard weer vrolijke muziek te horen. Dit keer van Radio Appie. Rijders die voor de vijfde keer meededen kregen van voorzitter Mike een welverdiende oorkonde uitgereikt.
POLITIEMOTOR OP DE BOK
Omdat het picknickveld nogal ver verwijderd was van de parkeerplaats hadden drie bestuursleden de taak van beveiliger op zich genomen. Dit leek wel nodig, want uiteraard trokken de voertuigen de nodige belangstelling. Mensen die speciaal waren gekomen om de Steenwiekertoornrun te zien waren heel enthousiast en maakten ook van de gelegenheid gebruik om de diverse voertuigen op de foto te zetten. Zo liep er een gezin rond waarvan met name de dochter vol bewondering was. Eén van de beveiligers bedacht zich niet, trok een politiemotor op de bok en hielp het meisje in het zadel. De ouders vonden het geweldig en raakten niet uitgefotografeerd. Vervolgens kon ook zoonlief natuurlijk niet achterblijven!
RONTIE OMME DE TOORN: WEER EEN ENORM SUCCES
Na de lunch ging de stoet richting Kallenkote waar iedereen namens zorgboerderij De Maargies Hoeve een lekker ijsje kreeg aangeboden. En daarna was men helemaal klaar voor het jaarlijkse Rontie omme de toorn. De stoet was door omstandigheden wat verlaat, maar dat mocht de pret niet drukken. Het publiek was speciaal voor de Steenwiekertoornrun gekomen en bleef wachten langs de route. Ook in de binnenstad, waar het ‘rontie’ werd gereden, was het nog lekker druk en de deelnemers bleven maar zwaaien. Nog nagenietend kwam de stoet bij vv d’Olde Veste aan, waar de dames en heren van de selectieteams iedereen voorzagen van een bakje patat, frikandel en drinken.
Hans van der Kraan: ‘Ik kreeg hetzelfde gevoel als bij de intocht van de
Avondvierdaagse!’
Voorzitter Hans van der Kraan van Rotary Club Steenwijk Regio maakte dankbaar
gebruik van de uitnodiging om de hele dag te gast te zijn om het gebeuren
persoonlijk mee te maken. Hij kende de run eigenlijk alleen uit de krant. Hij
heeft zijn ogen uitgekeken toen hij bij de Meenthe kwam. Hans: “Heel erg leuk
dat ik mee mocht rijden. Ik zat bij Wim Brus in de auto en we reden achteraan.
En daardoor kon ik goed zien hoe indrukwekkend de stoet eigenlijk was.” En het
‘ultieme hoogtepunt’, zoals Hans het noemde, moest nog komen: de rit door de
Oosterstraat en rond de Steenwiekertoorn. ‘Ik kreeg hetzelfde gevoel dat ik als
kind beleefde bij de intocht van de Avondvierdaagse. Wat een enthousiaste
menigte stond er langs de kant.’ Wat Hans verder vooral opviel was de ‘big
smile’ van de deelnemers. ‘Er waren deelnemers bij die niet of nauwelijks
konden praten, maar je kon van afstand zien dat ze een prachtige dag hadden
gehad.’Karin Kranendonk: ‘De medepassagiers stonden te glunderen bij hun
chauffeurs’
Karin Kranendonk, voorzitter van Rotary Club Steenwijk, was behalve voor de
opening ook uitgenodigd als gast van de run. Helaas kon zij die dag niet mee.
Net als Hans kende zij de run alleen maar van de krant. Ze verdiepte zich in de
run en was meteen onder de indruk. Karin: “Wat een prachtig evenement en wat
een geweldig idee om zo’n dag te organiseren voor mensen met een beperking. Ik
keek 5 augustus echt mijn ogen uit. Iedereen stond trots bij zijn of haar
voertuig en de medepassagiers stonden te glunderen bij hun chauffeurs.”
CHAUFFEUR AUTO IN DE ACHTERUIT GEDWONGEN DOOR PUBLIEK
En uiteraard zijn er ook dit jaar weer
een aantal grotere en kleinere gebeurtenissen geweest tijdens de run die de
moeite van het vermelden waard zijn: Zo werd tussen Frederiksoord en Vledder
een gedeelte van de stoet ingehaald door een loeiende ambulance met
politieauto. Op dat moment werd prima werk verricht door een verkeersregelaar
die de stoet bij Frederiksoord heeft stopgezet om deze hulpdiensten de
gelegenheid te geven de stoet in te halen….
In Oosterwolde dacht een fietser dat het stopteken van de verkeersregelaar niet
voor haar gold. Ze ging rechtdoor met de neus in de wind en een volgauto uit de
stoet kon nog net op tijd remmen….
In Appelscha moest een verkeersregelaar een dranghek met een inrijverbod
verwijderen om vrij doorgang te hebben door het centrum van Appelscha. Dit hek
stond er nog van de nachtelijke activiteiten die er plaats hadden gevonden….
Net voor Appelscha stond een verkeersregelaar op een T-splitsing het verkeer te
regelen. Toen de stoet voorbij was, kwamen er vier quads aan. Zij bleven om de
verkeersregelaar heen staan, zodat deze veilig op de motor kon stappen en weg
kon rijden. De bestuurders van de quads hielden het verkeer achter hen op met
een grote grijns op hun gezicht en één van hen zei: “Ga er maar gauw achteraan,
wat een gave stoet zeg!”….
In Appelscha komt een enthousiaste deelnemer naar de voorzitter toe. Of hij de
bus goed heeft gepoetst. De voorzitter kijkt naar de bus en geeft de deelnemer
een groot compliment. Wel een beetje jammer dat de voorzitter tot grote
verontwaardiging van de deelnemer naar de verkeerde bus keek….
Op de picknickplaats in Appelscha was er een kleine bui. Eén van de
bestuursleden maakte zich een beetje zorgen. Onnodig volgens wethouder Wim
Brus, die tevens boer is. Als boer voorspelde hij dat er verder geen regen zou
vallen. “Vertrouw nu maar op een boer. Dat is beter dan vertrouwen op het
weerbericht.” Hij kreeg gelijk. Het weer werd zelfs nog beter dan verwacht….
Tijdens het Rontie omme de toorn was er geen verkeersregelaar geposteerd bij de
bioscoop. Ook niet nodig, want het betreft hier een eenrichtingsweg. Uiteraard
kwam er tijdens de doorkomst van de stoet een auto uitrijden die zich midden in
de stoet wilde wurmen. De chauffeur is door de toeschouwers vriendelijk doch
dringend in zijn achteruit gedwongen….
Een deelneemster zou eerst achter in een auto meerijden, maar zag daar niet
zoveel. Dus probeerde ze een zijspan. Uiteindelijk eindigde ze op een trike en
had de dag van haar leven….
Onderweg langs de route doken regelmatig zwaaiende CS-Riders op….
En dat sommige rijders zelf ook weleens vervoerd willen worden, bleek toen
Snorre bij d’Olde Veste bij een verkeersregelaar achterop ging zitten. Dat zat
wel snor….
Eén van de passagiers kwam met het dringende verzoek om volgend jaar door
Giethoorn te rijden. Haar vriend woont daar en ze had hem heel erg gemist. En
hij woont op nummer 37 . Helaas kon ze zo gauw niet meer op de straatnaam
komen….
En dan een deelneemster die één van de gastheren bij d’Olde Veste aansprak:
“Meneer, mag ik alvast een patat met frikandel?” Meneer: “Waarom dan?” Zij:
“Nou, ik heb nog een afspraak en moet snel weg.” Uiteraard zorgde de meneer dat
zij meteen haar patat kreeg. Om zeven uur was ze nog op het terrein….
Een meisje wilde haar vader bellen, maar haar telefoon was leeg. Of we even het
kassahok konden openen. Achteraf bleek de oplader gewoon in haar tas te
zitten….
‘MIJN ZOON HAD DE HELE DAG EEN GLIMLACH OP ZIJN GEZICHT’
Tot slot een greep uit de reacties die het bestuur kreeg:
“Ik
zie mijn zoon niet vaak met een glimlach, maar ik heb iedere keer een grote
glimlach op het gezicht van mijn zoon gezien tijdens de run”
“Mooiste dag van het jaar voor mij”
“Een dikke pluim voor de organisatie”
”Hoop dat de Steenwiekertoornrun nog jaren blijft bestaan, het is dé dag voor
mij”
“Wat fijn dat wij deze mensen zo’n mooie dag kunnen bezorgen”
Positieve reacties en alleen maar blije en lachende gezichten. En als bestuur
zijn wij daar natuurlijk ontzettend blij mee. Maar …. het bestuur doet dit
niet alleen. Om de Steenwiekertoornrun mogelijk te maken hebben wij de hulp
nodig van de vrijwilligers, de rijders, de verkeersregelaars, de sponsoren en
de politie. En daarvoor onze grote dank. We zijn blij met jullie. Tenslotte
hebben we met z’n allen één doel voor ogen: onze deelnemers een onvergetelijke
dag bezorgen. En ook dit jaar is dat weer gelukt. Dus nogmaals dank en op naar
volgend jaar!
