OP ZATERDAG 3 AUGUSTUS 2019 IS HIJ
VERREDEN,
DE 11e STEENWIEKERTOORNRUN.
REACTIE VIA FACEBOOK: ‘EEN PRACHTIGE, ZONNIGE MOOIE DAG MET Z’N ALLEN. APPLAUS VOOR ALLEN DIE DEZE TOCHT MOGELIJK HEBBEN GEMAAKT…’
Met lood in de schoenen hebben we de laatste weken voorafgaand aan de run de weersverwachtingen gevolgd. Nederland werd geteisterd door een hittegolf van ongekende omvang, met temperaturen in Steenwijk die de 40°C bereikten. Na weken hitte werd deze verdreven door zeer zware (onweers)buien. Beide weertypes niet geschikt om met zo’n colone uit rijden te gaan. Gelukkig bleek Pluvius ons goed gezind en was het zaterdag prima weer.
Zoals te doen gebruikelijk verzamelden
de bestuursleden en enkele vrijwilligers zich ’s morgens om 8 uur op de parkeerplaats
bij Rabotheater de Meenthe om e.e.a. op te bouwen. Studio de Vuurtoren is dan
al lang aan het opbouwen en al spoedig komen de eerste vrolijke noten uit de
speakers.
Dit jaar kregen wij extra hulp van 4 jongeren, dus binnen no-time was de hele
parkeerplaats ingericht met vlaggen, linten, nummers, tafels en wat al niet
meer. Annerieke, Joanne, Jana en Jan-Arie enorm bedankt voor jullie hulp! Na
het optuigen van de ontvangstlocatie namen Jan-Arie en Jana zelfs de taak van
verkeersregelaar op hen en hielpen Annerieke en Joanne bij de inschrijftafels.
Al voor 8.30uur kwam de eerste triker aan gereden, al snel gevolgd door meer
voertuigen en deelnemers. Gelukkig was de koffie al bruin en vonden ook de
koeken gretig aftrek.
Drukte voor Klasien. Op het laatste moment hadden een aantal rijders zich
afgemeld, terwijl er een aantal cliënten nog werden opgegeven die per abuis
niet waren doorgegeven. Toen er ook nog eens 5 rijders zonder bericht niet
kwamen opdagen, moest alle creativiteit aangewend worden om toch iedereen mee
te kunnen krijgen. Gelukkig waren een paar automobilisten bereid om extra
cliënten mee te nemen, of niet gepland toch mee te rijden.
Ook voor de deelnemers erg frustrerend, als je gerekend had op een trike te
zitten maar je moet noodgedwongen in een busje mee.
Na de brieving van de verkeersregelaars en alle chauffeurs van volgvoertuigen
werd er nog even snel een foto geschoten.
Met enige vertraging kon om 9.40uur de voorzitter dan toch beginnen aan zijn
welkomswoord. Na de huishoudelijke mededelingen werd de microfoon door gegeven
aan Harry Aalderink, centrummanager en voorzitter van Steenwijk Vestingstad.
Hij was onder de indruk van de happening en wenste iedereen een fijne dag toe.
Hoewel wij om 10.05uur klaar waren voor vertrek, besloot de politie nog even te
wachten met vertrek, om de trein van 10.11uur voor te laten gaan, zodat wij
niet met een gedeelde stoet het station zouden blokkeren.
Vanaf de Meenthe ging de hele karavaan richting de Eiderberg (Eesveen), waar de
foto’s van rijders en deelnemers werden gemaakt. Dit verliep mooi gesmeerd en
de deelnemers kregen de gemaakte foto’s aan het einde bij vv ‘d Olde Veste allemaal
mee naar huis.
Vanaf de fotoshoot reden wij via mooie kleine slingerweggetjes via de Pol,
Willemsoord en Paasloo richting het centrum van Oldemarkt. De oplettende kijker
heeft wellicht in de bossen bij Paasloo de contouren zien staan van een gebouw
met een immens Nederlands wapen er op. Dit is de enige bovengrondse kunstbunker
in Nederland. In ww2 in opdracht van de staat gebouwd en nog steeds in functie.
Na Oldemarkt ging het naar en door Ossenzijl, om via de oude zuiderzee dijk
naar Kuinre te rijden. Vlak voor Blankenham reden wij langs het enige originele
hoog-waterkanon dat nog in de regio te vinden is. De anderen zijn in de oorlog
omgesmolten en vervangen door replica’s. In vroeger dagen een zeehaven stadje
met een berucht verleden als piratennest. De restanten van een oud fort zijn
hier nog te vinden. Zeer pitoresk, met weggetjes die amper breed genoeg zijn
voor de huidige generatie voertuigen. Doordat er vooraf al vele poster waren
opgehangen, was er langs de hele route ruim publiek aanwezig om ons te
begroeten. Dit maakt het voor de deelnemers natuurlijk nog feestelijker.
Via de Lindedijk, de dijk langs rivier de Linde, of voor de Friesen de
Tsjonger, ging de sliert weer terug naar Ossenzijl, waar een groot feest
gepland stond bij de buitenlocatie van Staats Bosbeheer en de Gele Lis.
Onderweg moest echter in allerijl eerst nog een losgebroken kudde schapen weer
terug het land in worden gejaagd, om ongelukken te voorkomen.
Exact om 12.00uur hield de stoet halt bij de eerder genoemde buitenlocatie.
Hier kon de lunch genuttigd worden, klaar gemaakt door cliënten van de Frion en
met liefde geserveerd door Bouke en Jacqueline. Na de inwendige mens verzorgd
te hebben konden deelnemers genieten van een boottocht over de voormalige
zuiderzeedelta, inmiddels al eeuwen gevuld met zoet water en bijbehorende flora
en fauna. De schippers loodsden hun schepen vakkundig tussen het overige (soms
minder behendige) schippersvolk door. Voor hen die geen zin hadden in een
boottochtje, of moesten wachten, was er de mogelijkheid om zich prachtig te
laten schminken of voorzien van glittertattoos van WompelPompel.
Vanzelfsprekend kon ook iedereen een dansje wagen of lekker mee joelen met de
vrolijke klanken van Radio Appie.
Als een ieder voldaan is, is het de hoogste tijd voor het middagdeel van de
route. Dwars door de prachtige natuur van de Weerribben-Wieden slingert de
stoet naar het buurtschap “Nederland”. Onderweg passeerden wij de
spinnenkop molen de Wicher, waarvan in 2018 een wiek is afgebroken door de
harde wind.
Na Nederland volgt nog een rondje Muggenbeet en dan dwars door het centrum van
Blokzijl, nog zo’n voormalige Zuiderzeestad. Via het achterland gaat de route
dan naar Vollenhove. Hier werd wegens tijdgebrek de route iets ingekort,tot teleurstelling
van een paar jochies die te vergeefs op ons hadden gewacht. Als troost hebben
wij hen na afloop nog wat goodies gebracht.
Ook in Vollenhove hadden wij over belangstelling geen klagen, dus werd er flink
gezwaaid vanaf zowel de voertuigen als terug door de toeschouwers.
Ook St. Jansklooster en Belt Schutsloot mochten uiteraard niet ontbreken in het
rondje Steenwijkerland. Onderwijl werd ook langs het Engelse werk bij Kadoelen
gereden, vroeger onderdeel van havezate Oldenhof. De oorspronkelijke boerderij
is tegenwoordig te bezichigen in het openluchtmuseum in Arnhem.
Na Belt Schutsloot werd wederom de route iets ingekort om op schema te blijven.
Hierdoor vervielen buurtschap Doosje en Wanneperveen en werd gekozen om via de
provinciale weg naar Giethoorn te rijden. Giethoorn wordt sinds jaar en dag in
de volksmond ook wel Hollands Venetië genoemd, maar kan tegenwoordig net zo
goed China town of Little Azië genoemd worden, vanwege zijn vele buitenlandse
toeristen uit, met name, die regio’s. Het leverde ons in ieder geval vele
fotograverende en filmende buitenlandse toeschouwers op.
Via Onna werd vervolgens koers gezet naar Kallenkote. Hier wachte ons een
heerlijk ijsje bij Maargies Hoeve. Dat veel deelnemers hier goed de weg weten,
bleek al snel. Vol trots en passie werden de rijders bij gepraat over de
dagelijkse bezigheden van de cliënten bij deze zorgboerderij.
Veel te snel was het dan ook al weer tijd voor het rondje door de stad. Omdat
een paar rijders die zich hadden aangemeld niet aan de start verschenen,
moesten een paar deelnemers onderling van plek wisselen. Doordat dit niet
altijd even makkelijk te accepteren was voor hen, werd ons vertrek vanaf
Maargies Hoeve iets vertraagd.
De verkeersregelaars hadden inmiddels al lang en breed hun posities ingenomen
bij de verschillende zijwegen en kruizingen. Tot Marcel’s grote schrik bleken
de paaltjes in het centrum niet naar beneden gestuurd te zijn. Dit leverde nog
even enkele spannende momenten op. Na elk gepasseerd voertuig moest de
transponder van de politie namelijk opnieuw geactiveerd worden om de paal te
laten zakken. Niet alle rijders hadden dit door, waardoor er een paar keer
bijna een voertuig op de paal belande.
Gelukkig kon via de meldkamer alsnog de palen permanent naar beneden gestuurd
worden en konden wij redelijk vlot alsnog het centrum in en weer uit rijden, op
weg naar vv ‘d Olde Veste ’54.
Lasts but not least, komen wij aan bij
vv d’ Olde Veste ’54 voor ons eindfeest. De vrijwilligers van deze voetbalclub
hebben wederom alles uit de kast getrokken om ons te ontvangen voor het diner.
De fris, patatten en frikandellen vinden gretig aftrek
Binnen liggen de foto’s van de shoot al ingeplakt en wel klaar voor alle
deelnemers de Steenwiekertoornrun mok.
Met nog de nodige dankwoorden, aan de Staats Bosbeheer en de Gele Lis, de
vrijwillige schippers, WompelPompel, de politie, EHBO, fotografen, catering, al
die vrijwilligers die zich voor en achter de schermen hebben ingezet, sponsoren
en donateurs, rijders, deelnemers en publiek mochten wij ook deze 11e editie
succesvol afsluiten.
